Rada naukowa

Współczesny filozof francuski, ukończł École normale supérieure w Saint-Cloud, jest kierownikiem katedry filozofii współczesnej na Sorbonie. Fenomenolog; jego prace koncentrowały się na dziele Edumnda Husserla oraz Maurice’a Merleau-Ponty’ego. W ostatnim okresie podejmował analizy myśli Jan Patočki, co skłoniło go do sformułowania koncepcji fenomenologii życia oraz kosmologii, podejmującej na nowo kwestię miejsca człowieka w świecie.

Doktorat z filozofii uzyskała na uniwersytecie Navarra, aktualnie pracuje na uniwersytecie w Buenos Aires. Prowadzi badania dla National Council of Scientific and Technical Research w Argentynie. Specjalizuje się w myśli feministycznej, jest autorką licznych publikacji o Heglu i Kierkegaardzie.

Kierownik Zakładu Filozofii Społecznej i Politycznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest autorem ok. 300 publikacji naukowych i popularno-naukowych, ogłaszanych w kraju i za granicą. Zajmuje się różnymi dyscyplinami filozofii, w tym metodologią, filozofią nauki, etyką oraz filozofią polityczną. Znaczącą część swojej pracy naukowej poświęcił filozofii Sir Karla Poppera, pisząc o nim dwie własne książki oraz przekładając na język polski pięć jego książek, a także filozofią moralności i polityki Alasdaira MacIntyre’a, którego dwie książki przełożył na język polski. Opublikował liczne także przekłady książek z dziedziny filozofii nauki, filozofii społecznej i ekonomii, m.in. teksty Friedricha von Hayeka, a także prace filozofów społecznych Bertranda Russella, Isaiaha Berlina, Alasdaira MacIntyre’a, Arnolda Toynbee’ego, Daisaku Ikedy i Slavoja Žižka; był również współredaktorem publikacji zebranych prac Klemensa Szaniawskiego pt. On Science, Inference, Information and Decision Making, Amsterdam 1998. Publikował także w „The Times Literary Supplement”, oraz w pismach fachowych w Anglii, USA, Chile, Rumunii i na Węgrzech. Za aktywność na naukową i organizacyjną wielokrotnie uzyskiwał Nagrody Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, Nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1993) oraz Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej (1996).

Obecnie jest członkiem rad redakcyjnych wrocławskiego miesięcznika Odra, warszawskiego kwartalnika Kultura Współczesna, krakowskiego pisma filozoficznego Principia, szczecińskiego pisma Nowa Krytyka, współredaktorem Newsletter (Toronto), a także internetowego pisma Critical Rationalist. Pełni również funkcję dyrektora Międzynarodowej Szkoły Letniej Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 2000 jest również Pełnomocnikiem Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego ds. Organizacyjnych; jako członek władz rektorskich pozyskał znaczne środki finansowe na realizację zadań promocyjnych i remontowych uczelni, a także na organizację i sfinansowanie obchodów jubileuszu trzystulecia Uniwersytetu Wrocławskiego.

Publikuje komentarze na tematy społeczno-polityczne we wrocławskiej „Odrze” „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”, „Wiadomościach Kulturalnych”, „Przeglądzie” i wrocławskiej prasie lokalnej.

Specjalistka w zakresie filozofii niemieckiej, fenomenologii, przede wszystkim myśli Edmunda Husserla. Jest profesorem na Uniwersytecie w Rouen i członkiem University of the Archives-Husserl w École Normale Supérieure (ENS / CNRS)

Jest autorką kilkunastu książek, w tym Attention et vigilance, à la croisée de la phénoménologie et des sciences cognitives (2014), tłumaczką wielu tekstów Husserla i Finka oraz wydawcą dwudziestu dzieł zbiorowych z zakresu fenomenologii.

Od 1995 r. Do śmierci Francisco Vareli w 2001 r. racowała w ścisłej współpracy z neurobiologiem, a także z psychologiem Pierre Vermerschem, z którym napisała A l’épreuve de l’expérience : pour une pratique, opublikowany w języku angielskim w 2003 roku pod tytułem: On becoming aware. A pragmatics of experiencing.

Profesor katolickiego uniwersytetu w Leuven. Jego badania dotyczą fundamentalnych i stosowanych aspektach nowych technologii w medycynie. Jego główne działania badawcze koncentrują się na etycznych aspektach medycyny prognostycznej, autyzmu, etyki badawczej i integralności naukowej. Pełni funkcję recenzenta w różnych czasopismach i opublikował ponad 150 artykułów w międzynarodowych recenzowanych czasopismach i książkach. Jest członkiem licznych komisji etycznych w Belgii, recenzentem w programie H2020 Komisji Europejskiej. W 2001 roku zdobył nagrodę ‘Mgr A.Janssen’.

Studiował filozofię i teologię katolicką na Uniwersytecie Comenius w Bratysławie. W 2004 r. obronił rozprawę doktorską – „Historyczne typy aksjologii filozoficznej”. W 2008 r. obronił swoją rozprawę habilitacyjną – „Wartości i postmodernizm” i został doktorem habilitowanym w dziedzinie etyki. Obecnie zajmuje się kwestiami wartości i ich interpretacji w kontekście społeczeństwa postmodernistycznego.

Dyrektor Instytutu Filozofii przy Uniwersytecie Wrocławskim, doktor habilitowany. Absolwentka anglistyki i filozofii, autorka czterech książek i licznych artykułów. Tytuły książek: B. Spinoza i B. Pascal – porównanie postaw filozoficznych, Rękodzieło myślenia – M. Heidegger, Martin Heidegger i istota techniki, Spór z językiem – krytyka ontoteologii w pismach Nietzschego, Heideggera i Derridy. Obecnie przygotowuje dwujęzyczne(polsko-angielskie) wydanie książki na temat etycznej interpretacji zjawisk i procesów związanych z technonauką.

Urodził się w Krnovie (Czechy) w 1973 roku. W latach 1993-1998 ukończył Seminarium Teologiczno-misyjne na Wydziałe Pedagogicznym Uniwersytetu Mateja Bela w Bańskej Bystrzycy.W latach 1998-2006 odbył studia doktoranckie na Uniwersytecie Karola w Pradze. W 2008 roku został habilitowany na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Konstantyna Filozofa w Nitrze (dział etyki).

W 2015 roku został mianowany Profesorem przez Prezydenta Republiki Słowackiej. Odbywał staże zagraniczne w University of Toronto, University of Ottawa, St. Olaf College (USA) – stypendium im. Jonathana Stensetha 2004, 2007 roku. Jest członkiem organizacji międzynarodowych: Kierkegaard Circle – Toronto, Bibliotheca Kierkegaardiana – Buenos Aires, CERI-SK Ljubljana, i członek honorowy S.H.A.K (Hiszpania).

Od 2013 roku jest dyrektorem Środkowo-Europejskiego Instytutu badawczego Sørena Kierkegaarda. Od 2008 roku redaguje międzynarodową edycję Acta Kierkegaardiana we współpracy z profesorem Abrahimem Khanem ( www.ceri.sk).

Działalność wydawnicza

Antropolog kultury, profesor nadzwyczajny w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Autorka książek: Delicje i lewa ręka Kryszny (IFiS PAN, Warszawa 1997), Jednak New Age (Santorski & Co, Warszawa 2005), Nostalgia i inne tęsknoty (Stopka, Łomża 2007). Obecnie prowadzi badania nad śmiercią we współczesnej kulturze.

Kierownik Zakładu Ontologii i Teorii Poznania w Instytucie Filozofii UWr. Przewodniczący Wrocławskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz Okręgowego Komitetu Olimpiady Filozoficznej we Wrocławiu.

Autor książek: Znaczenie i prawda. Rozważania o Fregowskiej semantyce zdań (Wrocław 2000), Brzytwa Ockhama a wykazywanie nieistnienia (Wrocław 2002), Realność czasu (Wrocław 2007).

Publikował w czasopismach: „Kwartalnik Filozoficzny”, „Filozofia Nauki”, „Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria”,”Principia”, „Ruch Filozoficzny”, „Roczniki Filozoficzne”, „Edukacja Filozoficzna”, „Studia Philosophica Wratislaviensia”, „Przegląd Filozoficzno-Literacki”.

Zainteresowania: ontologia, epistemologia, filozofia Karola Marksa, filozofia analityczna i etyka.

Filozof, profesor w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, adiunkt w Szkole Zdrowia Publicznego Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie, wykładowca filozofii, etyki i historii medycyny w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, redaktor naczelny rocznika Etyka; stypendysta fundacji Fulbrighta, Rockefellera, A. W. Mellon; visiting professor w University of Notre Dame (2003); autor artykułów poświęconych etyce Kantowskiej i filozofii medycyny oraz książek: Wolność i autorytet rozumu. Racjonalność w filozofii moralnej Kanta, Warszawa, WFiS UW 1997 i  Granice zgody: autonomia zasad i dobro pacjenta, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe „Scholar” 2005.

Uzyskał doktorat, poświęcony doktrynie jednostki w dzienniku S. A. Kierkegaarda, na Uniwersytecie w Maladze z najwyższą kwalifikacją i wyróżnieniem „cum laude”  (2007). Jest członkiem zespołu badawczego „HUM 495 Podstawy filozoficzne trzeciego tysiąclecia”, Uniwersytet w Maladze. Promotor, założyciel i prezes Sociedad Hispánica de Amigos de Kierkegaard (S.H.A.K.), Hiszpania (2007).

Założyciel, redaktor i dyrektor magazynu cyfrowego La Mirada kierkegaardiana (ISSN 1989-2322).

Studium doktoranckie ukończyła w Instytucie Etnologii Słowackiej Akademii Nauk w Bratysławie. Została habilitowana na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Konstantyna Filozofa w Nitrze. Od 2006 roku pracuje jako adiunkt w Katedrze Etnologii i Studiów Pozaeuropejskich na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu św. Cyryla i Metodego, od 2012 r. jest profesorem nadzwyczajnym (doc.) i kierownikiem wydziału.

Dziedziny zainteresowań naukowych obejmują etykę i etnologię, antropologię ciała, mniejszości etniczne i rewitalizację etniczno-językową.

Jest autorem kilkudziesięciu opracowań naukowych publikowanych w kraju i za granicą, kilku rozdziałów w monografiach naukowych, monografii naukowych autorskich.

Autorka monografii i wydawnictw zbiorowych z etyki, filozofii praktycznej, edukacji moralnej i demokratycznej, w przeszłości stypendystka FNP, DAAD, NATO, ESKAS, IWM i Fundacji im. A. Humboldta, kierownik Zakładu Etyki UAM w Poznaniu, od 2010 roku opiekun programowy studiów dla nauczycieli etyki i etyków, członkini komitetów wydawniczych Journal of Moral Education, Philosophy in School (LIT), wydawca Ethics in Progress Quarterly online, wydawca serii CoOPera.

Absolwentka biochemii i filozofii Uniwersytetu Łódzkiego. Zawodowo od początku związana z tą uczelnią. Doktorat z filozofii uzyskała na podstawie dysertacji: Koncepcja natury i kultury w poglądach Konrada Lorenza. Habilitowała się w zakresie epistemologii na bazie dorobku naukowo-dydaktycznego oraz książki Biologia i poznanie. Biologiczne „a priori” człowieka a realizm teoriopoznawczy.

Obecnie profesor UŁ w Katedrze Epistemologii i Filozofii Nauki.

Stypendystka Fundacji Alexandra von Humboldta (Giessen 1984-1986) oraz Fundacji Walthera-Rathenau (Berlin 1990-1991). W latach 1996-2001 pełniła funkcję pełnomocnika dziekana ds. studiów filozoficznych na UŁ, a w kadencjach 2001-2005 dyrektora Instytutu Filozofii UŁ.

Autorka przeszło osiemdziesięciu publikacji, w swoich tekstach podejmowała problemy
z zakresu: epistemologii, filozofii podmiotu, filozofii niemieckiej (koncepcje Jakoba von Uexkülla, Konrada Lorenza, Gerharda Vollmera), filozofii natury i kultury, filozofii edukacji i edukacji filozofii.

Oprócz działalności naukowej propaguje nauczanie filozofii metodą warsztatową; tzw. warsztaty z dociekań filozoficznych prowadziła w szkole podstawowej, liceum, w szkołach wyższych, na studiach podyplomowych, jak również na uniwersytecie trzeciego wieku. Uczestnikom zajęć stara się pokazać, że filozofia to nie tylko zbiór stanowisk i kierunków,
ale również żywa refleksja na temat problemów rzeczywistości, które dotyczą nas wszystkich; refleksja, która pozwala lepiej rozumieć świat.

Filozof, wykładowca f uniwersytecki historii filozofii, ze szczególnym uwzględnieniem filozofii średniowiecza. W 1990 r. Habilitował się na podstawie pracy „Ad aliquid. Buridans Relationstheorie im Kontext seines Denkens und der Scholastik”

Wykładał w School of Philosophy S.J., University of Freiburg, University of Munich i University of Education Weingarten. Od 1996 roku jest kierownikiem Katedry Historii Filozofii  na Uniwersytecie w Ratyzbonie. Od 1 października 1999 r. Do 30 września 2001 r. był dziekanem Wydziału Sztuki I. Od 2004 r. Jest pełnoprawnym członkiem Bawarskiej Akademii Nauk.

Od stycznia 2012 roku jest członkiem Rady Uniwersyteckiej Katolickiego Uniwersytetu w Eichstätt-Ingolstadt.

Pracownik wydziału teologicznego Uniwersytetu w Preszowie. Doktor filozofii (2008) uniwersytetu w Rużomberku. Habilitację uzyskał w 2011 roku w Preszowie. Specjalizuje się w studiach biblijnych, filozofii i etyce chrześcijańskiej.

Michal Valco urodził się w 1976 roku w Liptowskim Mikulaszu na Słowacji. Ukończył studia na luterańskim wydziale teologicznym Uniwersytetu Komeńskiego (LTF CU) w Bratysławie, w trakcie którego spędził semestr jesienny 1999 roku w Lutheran Theological Seminary w Gettysburgu. Doktorat obronił na luterańskim wydziale teologicznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie [Rozprawa doktorska: Źródła i znaczenie chrystologii Martina Chemnitza w jego doktrynie Wieczerzy Pańskiej]. Otrzymał habilitację w dziedzinie religioznawstwa na grekokatolickim wydziale teologicznym Uniwersytetu w Preszowie na Słowacji (marzec 2013 r.) W 2010 roku został stypendystą Copenhaver Visiting Scholar w Roanoke College w Salem w stanie Wirginia. Dwa lata później wraz z żoną odwiedził profesorów religii w Roanoke College w okresie od sierpnia 2012 r. do maja 2013 r. W sierpniu 2015 r. Został członkiem Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk, Salzburg, Austria. W latach 2014-2016 pełnił funkcję kierownika katedry religioznawstwa na Wydziale Humanistycznym, gdzie zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego religioznawstwa, a od września 2015 roku mianowany profesorem religioznawstwa. Od września 2016 r. jest członkiem Wydziału Filozofii i Religioznawstwa na tym samym wydziale. Obecnie jego głównym pracodawcą jest uniwersytet w Nitrze na Słowacji, gdzie zajmuje stanowisko szefa Departamentu Etyki Ogólnej i Stosowanej. Jego główne obszary zainteresowań naukowych to filozofia religii (zwłaszcza S. Kierkegaarda i Dietricha Bonhoeffera), teologia Marcina Lutra i Leonarda Stöckela, sytuacja kościołów w czasach komunizmu i po nim oraz aktualne problemy teologii etycznej / filozoficznej.

Ważne publikacje monograficzne:

The 1861 Slovak National Gathering in Turc. St. Martin: Theological Aspects of the Memorandum Events and their Legacy for Today (2012); Christian churches in post-communist Slovakia: current challenges and opportunities (2012; co-author and editor); Theological Legacy of Luther’s Reformation and the Challenges of the Present Age (2012; co-author with Katarina Valcova); The Concept of Subject and Faith in S. Kierkegaard and D. Bonhoeffer: Ethical Implications (2016); Existence in Crisis (2016; co-author with Dalimir Hajko).

Berthold Wald studiował filozofię, germanistykę, pedagogikę i teologię katolicką we Fryburgu, Bryzgowii i Munsterze. Otrzymał doktorat z filozofii w 1986 roku w Westfälische Wilhelms-Universität. W latach 1986-1992 pracował jako asystent uniwersytetu, od 1992 do 1998 r. jako wykładowca na seminarium filozoficznym Uniwersytetu w Munsterze. W 1996 r. Odbył wizytę profesorską na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.

Po zakończeniu habilitacji w dziedzinie filozofii w 2002 roku został mianowany profesorem filozofii systemowej na Wydziale Filozofii i Teologii w Paderborn. W latach 2009-2011 był rektorem Wydziału Teologicznego w Paderborn.

Jest członkiem Gorres Society (1987) i Société Internationale pour l’Etude de la Philosophie Médiévale (1992). Od 1995 r. Jest członkiem Niemieckiego Towarzystwa Filozoficznego i został przyjęty do Niemieckiego Towarzystwa Filozofii Religii i Towarzystwa Filozofii Starożytnej w 2002 r. Od 2000 r. Jest członkiem rady doradczej Fundacji Josefa Piepera.

Publikował liczne artykuły naukowe i eseje, jest między innymi redaktorem pism religijnych i filozoficznych. Jest uznawany za eksperta w myśli Josefa Piepera; obecnie wydaje ośmiotomowe dzieła zebrane myśliciela.

Psycholog i filozof, absolwent Wydziału Nauk Społecznych (psychologia) UAM
w Poznaniu. W 1996 roku obronił pracę doktorską (filozofia), a w 2003 habilitował się w IFIS PAN w Warszawie.
W 1997 wydał książkę Odkrycie nieświadomości w serii Monografie Humanistyczne w Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. W 2001 roku w Wydawnictwie Universitas ukazała się jego książka – Galaktyki, biblioteki, popioły z zakresu filozofii literatury, a pod koniec 2002 roku Wydawnictwo Naukowe UAM opublikowało jego książkę zatytułowaną Władza i rozum. Stadia rozwojowe krytycznej teorii społecznej (nagroda Prezesa Rady Ministrów 2004). Dwa lata temu Wydawnictwo Aletheia opublikowało kolejną książkę, napisaną wspólnie z Pawłem Dyblem zatytułowaną Granice polityczności, a w 2011 Wydawnictwo Naukowe PWN wydało Umysł, gramatyka, ewolucja. Wykłady z filozofii umysłu.

Autor ponad 80 artykułów opublikowanych na łamach czasopism naukowych oraz w pięciu zredagowanych monografiach. Od kilku lat jest związany z IFiS PAN w Warszawie oraz WPA UAM w Kaliszu. Obecnie został wykładowcą Instytutu Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales” UW.

Starszy wykładowca  w Zakładzie Filozofii i Bioetyki Collegium Medicum  UJ. Urodzony w 1956 r. w Białymstoku, ukończył teatrologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, tam też doktoryzował się w 1990 r. Prowadzi zajęcia z filozofii nauk medycznych, bioetyki i etyki w badaniach naukowych dla studentów wszystkich kierunków CM UJ oraz dla słuchaczy studiów doktoranckich i studiów medycznych w języku angielskim. Swoją wiedzę pogłębiał podczas pobytów naukowych w Centre for Philosophy of Medicine and Healthcare University of Wales w Swansea (1992) oraz w Centre for Ethics in Science and Humanities Uniwersytetu w Tybindze (1997).

Główne obszary zainteresowań naukowych to: filozofia zdrowia i choroby, metodologia nauk biomedycznych, antropologiczne i aksjologiczne podstawy etyki medycznej, etyka w badaniach naukowych. Jest członkiem European Society for Philosophy of Medicine and Health Care, sekretarzem zarządu Oddziału Krakowskiego i członkiem sądu koleżeńskiego przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Bioetycznego i Polskiego Towarzystwa Prawa Medycznego, należy także do Polskiego Towarzystwa Zdrowia Publicznego.