Zmiany strukturalne w polskim przemyśle zbrojeniowym
DOI:
https://doi.org/10.24917/20801653.323.9Słowa kluczowe:
koncentracja przedsiębiorstw, przemysł zbrojeniowy, struktura przemysłu, zmiany strukturalneAbstrakt
Przedmiotem artykułu są zmiany strukturalne w przemyśle zbrojeniowym w Polsce po 1990 roku na tle przeobrażeń, jakie zachodziły w tym przemyśle na świecie, w tym w szczególności związane z konsolidacją przedsiębiorstw. Celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na dwa pytania dotyczące obecnej struktury polskiego przemysłu zbrojeniowego. Pierwsze pytanie to - w jakim stopniu ta struktura jest podobna do modelu koncentracji przemysłu zbrojeniowego w USA i Europie Zachodniej. Drugie - czy struktura polskiego przemysłu zbrojeniowego jest odpowiednia do odbudowy pozycji tego przemysłu na światowym rynku zbrojeniowym w warunkach stopniowego ograniczania barier protekcjonistycznych w Europie. Aby zrealizować cel artykułu, zastosowano różne metody badawcze. Podstawowa to analiza polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu oraz niepublikowanych materiałów z byłego Ministerstwa Gospodarki. Druga to metoda jakościowa z wykorzystaniem techniki wywiadu swobodnego. Autor przeprowadził wywiady z prawie 20 szefami polskich firm zbrojeniowych w trakcie kilku targów specjalistycznych sprzętu i uzbrojenia wojskowego w 2016 i 2017 roku. Podstawowe wnioski z badań nie są optymistyczne. O ile struktura polskiego przemysłu zbrojeniowego jest w niewielkim zakresie zbliżona do rozwiązań, jakie przyjęto w USA i Europie Zachodniej, raczej bliższa jest modelowi koncentracji w narodowe struktury (holdingi i koncerny) charakterystyczne dla państw Europy Środkowo-Wschodniej, o tyle sam proces koncentracji następował zbyt powoli i w sposób nieco przypadkowy. Głównym problemem jest jednak to, że tak ukształtowana struktura nie zapewnia poprawy konkurencyjności polskiego przemysłu zbrojeniowego wobec szybko nadchodzących zmian w europejskim przemyśle zbrojeniowym.Downloads
Metrics
Bibliografia
Gołębiowski, J. (1985). Sektor państwowy w gospodarce Polski międzywojennej. Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Gołębiowski, J. (1990). Przemysł wojenny w Polsce 1918–1939. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP.
Grupa WB (2017, 18 grudnia). Pozyskano z http://wb.com.pl/ Jaworski, J. (2006). Restrukturyzacja polskiego przemysłu zbrojeniowego. Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 9, 130–142.
Jędrych, E., Klimek, D. (2016). Przemysł obronny w warunkach globalizacji. International Business and Global Economy, 35(2), 444–453.
Dariusz Klimek Kazimierski, Z. (2005). Polski przemysł zbrojeniowy w latach 1945–1955. Warszawa: Wyższa Szkoła Działalności Gospodarczej.
Kazimierski, Z. (2009). Polityka państwa polskiego zwłaszcza w zakresie tworzenia, produkcji i rozwoju przemysłu obronnego w latach 1918–2008. W: W. Matejuk (red.). Potrzeba oraz możliwości i dostępne źródła dotyczące tworzenia, rozwoju oraz stanu polskiej techniki przemysłu obronnego (Lata 1918–2008). Warszawa: Polskie Towarzystwo Historii Techniki.
Lewandowski, W. (2011). Polski przemysłowy potencjał obronny w dobie konsolidacji. Bezpieczeństwo Narodowe, 17.
Pacek, B. (2014). Konsolidacja przemysłowego potencjału obronnego w Polsce. Uwarunkowania, dylematy i szanse. Zeszyty Naukowe Akademii Obrony Narodowej, 1(94).
PGZ (2017, 18 grudnia). Polska Grupa Zbrojeniowa. Pozyskano z http://pgzsa.pl/ SIPRI (2017, 18 grudnia).
SIPRI yearbook 2017. Armaments, Disarmament and International Security. Pozyskano z https://www.sipri.org/sv/yearbook/2017/summary/sipri-yearbook- 2017-summary-swedish
Steinbock, D. (2014). The Challenges for America’s Defense Innovation.n: The Information Technology & Innovation Foundation. Washingto
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Artykuły publikowane są zgodnie z warunkami licencji Creative Commons (CC BY-ND 4.0; uznanie autorstwa-bez utworów zależnych).
