Kierunki rozwoju przestrzennych układów handlowych we Wrocławiu
DOI:
https://doi.org/10.24917/20801653.342.5Słowa kluczowe:
handel detaliczny, hierarchia systemów, nowoczesne formy handlu, struktura handlu, WrocławAbstrakt
Przedstawione badania mają na celu weryfikację procesu transformacji struktury handlowej w jednym z polskich miast - Wrocławiu. Miasta polskie jako strefa przemian politycznych i społecznych transformacji
ustrojowej stanowią tu szczególny walor porównawczy. Z wykorzystaniem metody M. Palomäkiego i W. Zipsera dokonano analizy zmian struktury hierarchii rejonów handlowych we Wrocławiu w trzech okresach badawczych (1979, 1997, 2014). Współczynnik hierarchii jest tu oparty na danych ilościowych i jakościowych oferty handlowej w rozmieszczeniu przestrzennym. Wyniki uzupełniają rozkłady przestrzenne sieci handlowej w mieście. Zastosowane metody pozwalają na wykrycie stabilnych elementów układu oraz uchwycenie kierunków przemian. Wnioski z badań wskazują na główne komponenty układu oraz tendencje przeobrażeń struktury handlowej Wrocławia. Po pierwsze, miasto ma stabilne elementy układu, w tym centrum, które w skali ogólnomiejskiej tworzy niepodważalnie najwyższą pozycję w hierarchii. Po drugie, nowoczesne formy handlu mogą stanowić element utrzymania lub wzrostu potencjału rejonów handlowych. Po trzecie, wszystkie elementy układu tworzą system o wielu poziomach hierarchii, których liczba stopni może być zmienna.
Downloads
Metrics
Bibliografia
Christaller, W. (1966). Central Places in Southern Germany. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.
Kajdanek, K. (2006). Nowe przestrzenie centrum? O znaczeniu galerii handlowych w obrazie przestrzenno‑funkcjonalnym centrum miasta Wrocławia. XIX Konserwatorium Wiedzy o Mieście. Łódź, 255–264.
Kuc‑Słuszniak, B. (2008). Sundries fair – vanity fair. Czasopismo Techniczne, 3-A, 135–141.
Ledwoń, S. (2008). Wpływ współczesnych obiektów handlowych na strukturę śródmieść. Gdańsk: Politechnika Gdańska.
Maleszyk, E. (1998). Zagraniczne sieci handlowe w Polsce. Wiadomości Statystyczne, 8.
Mayer‑Wydra, M. (2018). W kierunku normalizacji wyników badań o handlu detalicznym. Próba reklasyfikacji działalności handlowej. Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 32(2), 255–277.
Mayer‑Wydra, M. (2019). Wzorce struktury hierarchicznej miejskich układów handlowych na tle transformacji ustrojowej. Badania na przykładzie wybranych miast polskich. Wrocław: Politechnika Wrocławska.
Namyślak, B. (2006). Rozwój wielkopowierzchniowych obiektów handlowych we Wrocławiu. W: I. Jażdżewska (red.). Nowe przestrzenie w miastach. Ich organizacja i funkcjonowanie. Łódź: Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, 265–276.
Őner, Ő., Larsson, J.P. (2014). Location and co‑location in retail: a probabilistic approach using geo‑coded data for metropolitan retail markets. The Annals of Regional Science, 52(2), 385–408.
Palomäki, M. (1964). The functional centers and areas of South Bothnia, Finland. Feni. 7 W realnym odzwierciedleniu tych dystansów powinniśmy mówić raczej o izochronach aniżeli o orbitach ze względu na ich nieregularny kształt.
Pavils, M., Singleton, A. (2018). Retail Areas and their Catchments. W: P. Longley, J. Cheshire, A. Singleton. The Consumer Data Research. London: UCL Press.
Pluta, J., Damurski, Ł., Ładysz, J., Zipser, W., Mayer‑Wydra, M. (2018). The Structure of Users’ Needs in Local Service Centres in Urban and Suburban Settlements. Comparative Study of I.L. Pereca Square in Wrocław and Siechnice Main Square (Poland). Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society, 32(2), 229–244.
Pustelnik, R. (1979). Rozmieszczenie miejskich usług handlowych i ich struktura hierarchiczna na przykładzie czterech miast polskich. Wrocław: Politechnika Wrocławska.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Wrocławia (2018).Pozyskano z http://bip.um.wroc.pl/artykuly/195/studium-uwarunkowan-i-kierunkow-zagospodarowania-przestrzennego-wroclawia
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Warszawy (2010). Pozyskano z http://architektura.um.warszawa.pl/studium
Zallam, I. (1993). Analiza struktury hierarchii zagospodarowania turystycznego i usługowego w obszarach o rozwiniętej funkcji rekreacyjnej. Wrocław: Politechnika Wrocławska.
Zipser, T. (red.) (1977). Wstępne określenie zasad struktury przestrzennej sieci obiektów usługowych. Wrocław: Instytut Architektury i Urbanistyki, Politechnika Wrocławska.
Zipser, T., Mlek, M. (2005). Modelowe próby interpretacji prawa Zipfa w systemie osadniczym. Studia Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk, CXIV. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
Zipser, T., Sławski, J. (1988). Modele procesów urbanizacji. Teoria i jej wykorzystanie w praktyce planowania. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Zipser, W. (2010). Metody prognozowania struktur handlowo‑usługowych w metropoliach na podstawie modelu podróży o celu usługowym. Czasopismo Techniczne, 107(3), 1-A.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Artykuły publikowane są zgodnie z warunkami licencji Creative Commons (CC BY-ND 4.0; uznanie autorstwa-bez utworów zależnych).
