Imigracje zagraniczne na stałe do Polski

Abstrakt

W pierwszych latach po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, szczególne znaczenie miało zjawisko emigracji zarówno czasowej, jak i stałej z Polski do krajów Europy Zachodniej i Północnej o dużym natężeniu. Z biegiem lat ruch emigracyjny trochę osłabł na skutek światowego kryzysu gospodarczego przejawiającego się m.in. mniejszą liczbą miejsc pracy oraz zwolnieniami w krajach imigracyjnych pracowników o krótkim stażu pracy, czyli głównie imigrantów. Nie bez znaczenia był też fakt nieco mniejszego zapotrzebowania na pracę na rynkach zagranicznych, co było związane z tym, iż większość najbardziej zdeterminowanych Polaków wyjechała za granicę w pierwszych latach po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zwiększyło się natomiast natężenie imigracji na stałe do Polski. Wpływ na to mógł mieć duży udział Polaków w strukturze imigracji do Polski. Imigranci przyjeżdżający do Polski na stałe pochodzili przede wszystkim z Wielkiej Brytanii, Niemiec i Irlandii, czyli głównych krajów docelowych polskiej emigracji poakcesyjnej. Do Polski licznie przyjeżdżano również ze Stanów Zjednoczonych i Kanady, krajów, w których mieszka duża liczba ludności polskiego pochodzenia. Pewna część imigrantów pochodziła także z państw słabiej rozwiniętych, w tym głównie z Wietnamu i Ukrainy. W artykule przedstawiono natężenie imigracji zagranicznej na stałe do Polski. Wskazano również pochodzenie imigrantów zagranicznych według wybranych krajów wcześniejszego zamieszkania. Dokonano charakterystyki imigrantów pod względem płci, wieku i stanu cywilnego. W pracy przedstawiono również rozmieszczenie przestrzenne imigrantów zagranicznych na stałe według gmin w Polsce w wybranych latach.