Szanse i bariery rozwoju energetyki jądrowej w Polsce w kontekście skutków immisji pyłów PM10 i PM2,5
DOI:
https://doi.org/10.24917/20801653.361.3Słowa kluczowe:
energetyka jądrowa, immisja, lokalizacja, model biznesowy, PM10, PM2,5, polityka energetyczna, zeroemisyjnośćAbstrakt
Artykuł podejmuje zagadnienie uwarunkowań, korzyści i ograniczeń związanych z budową elektrowni jądrowej w Polsce. Rozważania w tym zakresie sporządzono na podstawie analizy SWOT. Zaprezentowano najpoważniejsze wyzwania towarzyszące temu przedsięwzięciu inwestycyjnemu w sektorze energetycznym. Przedstawione badania zostały poprzedzone wnioskami wypływającymi z analizy statystycznej danych dotyczących immisji pyłów PM10 i PM2,5. W jej efekcie ustalono, że spalanie węgla kamiennego przez gospodarstwa domowe jest główną przyczyną immisji, które negatywnie wpływają na zdrowie i życie ludzi. W sytuacji konieczności przeprowadzenia zmian w polskim systemie energetycznym, związanych m.in. z polityką klimatyczno-energetyczną Unii Europejskiej (UE), niezbędne jest znalezienie alternatywnych rozwiązań. Zadanie to nie jest jednak proste. Pozyskiwanie energii ze źródeł odnawialnych wiąże się z licznymi ograniczeniami - mimo wielu niezaprzeczalnych zalet - oraz z zawodnością tych źródeł, zwłaszcza w niesprzyjających warunkach (np. niewielka liczba dni słonecznych w przypadku technologii fotowoltaicznej). Dlatego też niniejsza praca stawia sobie za cel nie tylko określenie zasadności budowy elektrowni atomowej w Polsce, lecz także zweryfikowanie postawionej hipotezy badawczej, zgodnie z którą brak stabilnej polityki energetycznej stanowi poważną barierę rozwoju energetyki jądrowej w Polsce. Jakiekolwiek decyzje o zmianach w systemie energetycznym powinny uwzględniać rachunek ekonomiczny, czas potrzebny na ich przeprowadzenie, a także konsekwencje społeczne (niska jakość powietrza w przypadku spalania węgla) oraz środowiskowe.
Downloads
Metrics
Bibliografia
Czyżak P., Hetmański M. (2020), Analiza dotycząca granicznego roku odejścia od węgla w energetyce w Europie i Polsce, Warszawa: Instrat Policy Paper 01/2020. Bank Danych Lokalnych GUS (2022, 7 lutego). Pozyskano z: http://stat.gov.pl/
Celiński Z. (1991). Energetyka jądrowa. Warszawa: PWN.
Dalton D., Kraev K. (2021). Europe / Commission President Von Der Leyen Says EU Needs Nuclear Power. Pozyskano z: https://www.nucnet.org/news/commission-president-von-der-leyen-says-eu-needs-nuclear-power-10–2–2021
Departament Energetyki Jądrowej Ministerstwa Klimatu (2021, 29 września), Pozyskano z: https://www.naturalearthdata.com/
Dunal P., Płaziak M. (2014). Wpływ kryzysu gospodarczego na politykę klimatyczną Unii Europejskiej i jej konsekwencje dla polskiego przemysłu energetycznego oraz zagospodarowania przestrzennego Polski. Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 27, 236–255.
EU states split on classifying nuclear energy as ‘green’. Pozyskano z: https://www.dw.com/en/eu-states-split-on-classifying-nuclear-energy-as-green/a-59792406
Frączek P. (2014). Energetyka jądrowa a modernizacja sektora energii w Polsce. Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy, 37(1), 344–354.
Gajda P., Gałosz W., Kuczyńska U. Przybyszewska A., Rajewski A., Sawicki Ł. (2020). Energetyka jądrowa dla Polski. Warszawa: Instytut Sobieskiego.
GUS (2016). Gospodarka paliwowo-energetyczna w latach 2005–2015. Informacje i opracowania statystyczne.
IAEA (2019). Safety Standardsfor protecting people and the environment, Site Evaluation for Nuclear Installations, Specific Safety Requirements International atomic energy agencyviennaisbn. No SSR-1, 7–9.
Kang-Heon L., Min-Gil K., Jeong Ik L., Phill-Seung L. (2015). Recent Advances in Ocean Nuclear Power Plants, Energies, 8, 11470–11492.
Karim R., Ershadul Karim M., Muhammad-Sukki F., Hawa Abu-Bakar S., Aini Bani N., Bakar Munir A., Imran Kabir A., Alfredo Ardila-Rey J., Abubakar Mas’ud A. (2018). Nuclear Energy Development in Bangladesh: A Study of Opportunities and Challenges, Energies, 11, 1672: 2–15.
KE (2014). Europejska strategia bezpieczeństwa energetycznego. Bruksela, dnia 28.5.2014 r., COM (2014) 330 final.
KE (2019). Europejski Zielony Ład. Bruksela, dnia 11.12.2019 r., COM (2019) 640 final.
MDI Strategic Solutions (2009). Energetyka jądrowa – perspektywy rozwoju w Polsce, Warszawa: Polskie Towarzystwo Nukleoniczne (PTN), 9–27.
Mileszko T. (2021). Jak działają reaktory HTGR i czym różnią się od pozostałych rozwiązań? Pozyskano z: https://www.komputerswiat.pl/artykuly/redakcyjne/rewolucyjne-reaktory-jadrowe-htgr-coraz-blizej-prace-trwaja-tez-w-polsce/q3ke3tr
Ministerstwo Energetyki, Krajowy plan na rzecz energii i klimatu na lata 2021–2030. Założenia i cele oraz polityki i działania, Projekt KPEiK, wersja 3.1 z 04.01.2019.
Młynarski T. (2016). Energetyka jądrowa wobec globalnych problemów bezpieczeństwa energetycznego i zmian klimatu w XXI wieku, Bezpieczeństwo-teoria i praktyka, 1, 17–29.
Popczyk. J. (2015). Elektrownie jądrowe w Polsce i ich alternatywa. Pozyskano z: https://www.cire.pl/pliki/2/ekspertyza_ep_ni_vs_ejjan_popczyk.pdf
Składzień J., Ziębik A.(2010). Perspektywy rozwoju energetyki jądrowej w Polsce. Studia BAS, 1(21).
Strupczewski A. (2005). Bezpieczeństwo energetyki jądrowej. Energia i Ekologia, 10.
The World Nuclear Association (2021, 22 marca). Economics of Nuclear Power. Pozyskano z: https://world-nuclear.org/information-library/economic-aspects/financing-nuclear-energy.aspx
Terlikowski P., Paska J. (2018). Analiza scenariuszowa rozwoju reaktorów wysokotemperaturowych w Polsce, Polityka energetyczna – energy policy journal, t. 21, 1, 37–50.
Tulek T. (2010) Perspektywy energetyki jądrowej w Polsce – raport Instytutu Globalizacji w ramach projektu „Atom dla Polski”. Warszawa: Instytut Globalizacji, 17–18, 30–35.
Uchwała nr 141 Rady Ministrów z dnia 2 października 2020 r. w sprawie aktualizacji programu wieloletniego pod nazwą „Program polskiej energetyki jądrowej”. Monitor Polski, Dz.U., Warszawa, dnia 16 października 2020 r., poz. 946.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Artykuły publikowane są zgodnie z warunkami licencji Creative Commons (CC BY-ND 4.0; uznanie autorstwa-bez utworów zależnych).