Rola emigracji klasy kreatywnej w przemianach gospodarki innowacyjnej w Polsce

Abstrakt

Jednym z mierników poziomu rozwoju ekonomicznego regionów i krajów jest innowacyjność jego gospodarki. Powszechnie przyjmuje się, że współcześnie głównym czynnikiem rozwoju gospodarki opartej na wiedzy jest wysoki poziom kwalifikacji kapitału ludzkiego. W związku z dużym zapotrzebowaniem na wykształcone kadry oraz nasilającym się procesem globalizacji - osłabiającym bariery migracyjne, we współczesnym świecie coraz silniej uwidacznia się tzw. proces drenażu mózgów. Proces ten obejmuje osoby dobrze i bardzo dobrze wykształcone oraz profesjonalistów, którzy przyciągani są przez wysoko rozwinięte regiony i kraje. Ta selektywna emigracja ma zatem niekorzystny wpływ na potencjał innowacyjny obszarów biedniejszych. Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytania, czy wzrost migracji międzynarodowych z Polski po jej akcesji do Unii Europejskiej spowodował negatywną selekcję kadr pracowniczych w Polsce oraz jak ten proces wpłynął na poziom innowacyjności w skali lokalnej? W pracy wykorzystano dane statystyczne GUS, dotyczące skali i kierunków wyjazdów zagranicznych Polaków po 1 maja 2004 roku oraz dane ankietowe zebrane wśród polskich imigrantów w Londynie w 2010 roku. Z badań wynika, że akcesja Polski do Unii Europejskiej zainicjowała negatywne zmiany struktury zasobów ludzkich, zwłaszcza w dużych miastach kraju, tj. w Warszawie, Krakowie i Poznaniu.