Znaczenie turystyki zrównoważonej w rozwoju społeczno-gospodarczym na przykładzie Chorwacji
DOI:
https://doi.org/10.24917/20801653.293.5Słowa kluczowe:
Chorwacja, turystyka, wpływ ekonomiczny, wpływ społeczny, wpływ środowiskowy, zrównoważony rozwójAbstrakt
Turystyka jest jednym z największych i jednocześnie najszybciej rozwijających się działów wielu gospodarek na świecie. Każdego roku miliony osób na naszej planecie podróżują. Kiedy przyjeżdżają do danego regionu, mają duży wpływ na destynację turystyczną, lokalną społeczność, środowisko naturalne i zagospodarowanie przestrzenne. Równocześnie na wielu terenach turystyka stanowi główne źródło rozwoju gospodarczego. Ale interesy turystów, lokalnej gospodarki oraz środowiska są często sprzeczne. Rozwój turystyki może spowodować dużo pozytywnych zmian, jak choćby wzrost jakości życia mieszkańców czy napływ kapitału, może też jednak sprowadzić zmiany negatywne. W szczególności są one widoczne w zanieczyszczeniu środowiska, jego nadmiernej eksploatacji, w braku poszanowania dla kultury i historii regionu. Przykładem jest nieprzemyślane zagospodarowanie przestrzenne, w tym budowa „drugich domów” przy zabytkach albo na unikatowych terenach zielonych. Dotychczas rozwój turystyki opierał się na spełnianiu aspiracji przedsiębiorców czy turystów, ich wygodzie oraz interesie, bez przejmowania odpowiedzialności za zachowanie zasobów naturalnych czy dbanie o lokalną społeczność. Obecnie kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania i pozycjonowania poszczególnych gałęzi gospodarki, zwłaszcza turystyki, ma zrównoważony rozwój. Turystyka również może być zrównoważona, jeżeli jej rozwój zaspokaja potrzeby zarówno turystów, jak i lokalnych mieszkańców, przy jednoczesnym zachowaniu i ochronie zasobów materialnych i niematerialnych. Cel niniejszego artykułu jest poznawczy - prezentacja zasad zrównoważonego rozwoju na przykładzie sektora turystycznego w Chorwacji. Przedmiotem badania jest analiza pozytywnego i negatywnego wpływu turystyki na destynację turystyczną, lokalną społeczność, środowisko i gospodarkę. Autor pragnie wykazać, iż poprzez wprowadzenie modelu zrównoważonego rozwoju turystyki można uzyskać wzrost społeczno-gospodarczy oraz ogólną stabilność i równowagę regionu.
Downloads
Metrics
Bibliografia
Andriotis, K. (2006). Hosts, Guests and Politics – Coastal Resorts Morphological Change. Annals οf Tourism Research, 33(4), 1079–1098.
Butler, R.W. (1980). The Concept of Tourism Area Cycle of Evolution: Implications for Management of Resources. Canadian Geographer, 24(1), 5–12.
Butler, R.W. (1999). Sustainable Tourism: a state of the art review. Tourism Geographies, 1(1), 7–25.
Cohen, E. (1972). Toward a Sociology of International Tourism. Social Research, 39, 164–182.
Doxey, G.V. (1975). A causation theory of visitor – resident irritants: Methodology and research inferences, W: Proceedings of the Travel Research Association 6th annual Conference. San Diego California: Travel Research Association, 98–195.
Działania na rzecz bardziej zrównoważonej turystyki europejskiej. Raport Grupy ds. Zrównoważonego Rozwoju Turystyki (TSG) (2014, 12 grudnia). Pozyskano z http://www.zarabiajnaturystyce.pl
Kowalczyk, M. (2011). Wskaźniki zrównoważonego rozwoju turystyki. Człowiek i Środowisko, 35(3–4), 35–50.
Krstinić-Nižic, M., Drpić, D. (2013). Model for Sustainable Tourism Development in Croatia.
W: Tourism in Southern and Eastern Europe. Conference Proceedings from 2nd International Scientific Conference Tourism in South East Europe 2013. Crisis – a Challenge of Sustainable Tourism Development, 2, 159–173.
Krstinić-Nižic, M., Ivanović, S., Drpić, D. (2009). Spatial planning as the function of sustainability of theisland Krk. Ekonomska istraživanja, 22(3), 98–110.
Mathieson, A., Wall, G. (1982). Tourism Economic, Physical and Social Impacts. London: Longman.
Munasinghe, M. (2003). Analysing the Nexus of Sustainable Development and Climate Change: an Overview. Organisation for Economic Cooperation and Development. Pozyskano z http://www.
oecd.org/dataoecd/32/54/2510070.pdf
Murphy, P.E. (1985). Tourism, a Community Approach. Nowy Jork: Methuen.
Neto, F. (2003). A New Approach to Sustainable Tourism Development: Moving Beyond Environmental Protection. Natural Resources Forum, 27, 212–222.
Petrić, L. (2012). Croatian Tourism Development Model – Anatomy of an Un/sustainability. W: C. Ghenai (red.). Sustainable Development. Rijeka: InTech, 119–147.
Popiel, M., Ziółkowska-Weiss, K. (2013). Croatian Tourism Products as a Tourism Generator and Economic and Social Determinant of this Country. W: J. Wyrzykowski, J. Marak (red.). Tourism Role in the Regional Economy. Regional Tourism Products – Theory and Practice. Wrocław: Wyższa Szkoła Handlowa, 543–554.
Rettinger, R. (2010). Turystyka jako czynnik aktywizacji gospodarki Chorwacji. Przedsiębiorczość– Edukacja, 6, 450–461.
Ruoss, E., Alfarè, L. (red.) (2013). Sustainable Tourism as Driving Force for Cultural Heritage Sites Development Planning, Managing and Monitoring Cultural Heritage Sites in South East Europe.
CHERPLAN project report. Pozyskano z http://www.southeast-europe.net/document.cmt?id=808 Swarbrooke, J. (1999). Sustainable tourism management. Wallingford, UK: CABI.
Tourism in Figures 2013 (2014). Croatia Ministry of Tourism. Pozyskano z http://business.croatia.hr/ Documents/3257/Tourism-in-Figures-2013.pdf
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Artykuły publikowane są zgodnie z warunkami licencji Creative Commons (CC BY-ND 4.0; uznanie autorstwa-bez utworów zależnych).
