Modele biznesu w sharing economy w kontekście grup społecznościowych działających w cyberprzestrzeni

Abstrakt

Idea sharing economy wiąże się z udostępnianiem dóbr, informacji bądź umiejętności przez określone osoby innym osobom na zasadach non profit, profit lub barteru przy wykorzystaniu przystosowanych do tego celu wirtualnych narzędzi. Przedsięwzięcia podejmowane w tym obszarze charakteryzują się dużym zróżnicowaniem, które ma swoje odzwierciedlenie w różnych sposobach klasyfikacji modeli biznesu sharing economy. Przyjmując jako kryterium klasyfikacji owych modeli obszary współdzielenia, można wyszczególnić cztery ich kategorie: recyrkulacja towarów, zwiększenie wykorzystania aktywów trwałych, wymiana usług oraz udostępnienie aktywów wytwórczych. Wspomniane kryterium i oparta na nim klasyfikacja stały się podstawą dalszych analiz i badań empirycznych. Celem niniejszego artykułu była analiza specyfiki funkcjonowania grup wirtualnych działających w ramach portali społecznościowych umożliwiająca potwierdzenie postawionej na wstępie tezy, zgodnie z którą: wirtualne grupy, pełniąc podobne funkcje jak platformy internetowe sharing economy, działają w oparciu o określone modele biznesowe, z tą różnicą, że nie pobierają opłat za dostęp i umożliwianie tworzenia się relacji między partnerami transakcji. W artykule podjęto również próbę identyfikacji kluczowych cech modeli biznesu sharing economy charakterystycznych dla grup społecznościowych działających w cyberprzestrzeni. W badaniach zastosowano metodę triangulacji (analiza literatury przedmiotu, obserwacja bierna i obserwacja uczestnicząca ukryta).